WHK Arisha: kl. Sunset Whiz / american paint horse

kl. Sunset Whiz

Noisy Whiz x Red Sunset

american paint horse

ur. 1 marca 2000r

kl. Sunset Whiz american paint horse ur. 1 marca 2000r jelenia tobiano	O: Noisy Whiz nvrt	Noisy Boy nvrt	Forver Love Boy nvrt
			Noisy Child nvrt
		Our Whiz nvrt	Our Island nvrt
			Whiz nvrt
	M: Red Sunset nvrt	Golden Sunset nvrt	Sunset nvrt
			Golden Sparkle nvrt
		Red Ramona nvrt	Red Shoe nvrt
			Remona nvrt

Barrel racing

historia: Historia Sunset Whiz jest nieco inna, niżeli ta innych naszych klaczy. Urodziła się u nas, jednak bardzo szybko, bo już jako półroczny źrebak, została sprzedana. Trafiła w ręce młodej dziewczyny, która po kilku latach zaczęła startować z nią w zawodach barrel racingowych. Miło było zobaczyć naszą wychowankę na konkursach, szczególnie, że klacz startowała z niewielkimi wprawdzie, ale jednak - sukcesami. Niestety, z powodów osobistych klacz w wieku sześciu lat została wystawiona na sprzedaż. Postanowiliśmy więc kupić ją. Obecnie Sunset jest zarówno klaczą hodowlaną, jak i sportową, która regularnie startuje w zawodach szybkościowych.

podczas pracy: Dość łatwy w prowadzeniu koń, który chętnie poddaje się woli człowieka i nie jest przewrażliwiony na pomoce. Uczy się jednak dość opornie, jak na konia i potrzebuje sporej dawki cierpliwości, by czegoś ją nauczyć, zwłaszcza, jeśli jeździec to niepewny siebie amator. To akurat ta dziewczynka wyczuje bardzo szybko i tę drżącą rękę, i głos prędko wykorzystując to przeciwko człowiekowi i po prostu go olewając. Niemniej, nie jest koniem agresywnym i nie zdarza się, aby w trakcie treningu próbowała świadomie zrobić krzywdę jeźdźcowi.

praca z ziemi: Praca z ziemi z nią jest niezwykle przyjemna. Chętnie współpracuje i choć potrzeba wielu sesji, aby zobaczyć większe efekty wyraźnie widać, że lubi kontakt z człowiekiem z ziemi. Dobrze nadaje się na konia-nauczyciela naturala, czy po prostu lonżowania. Choć wymaga cierpliwości oraz bardzo jasnych sygnałów jest zawsze posłuszna i gotowa do wykonania polecenia, o ile je oczywiście zna,
na ujeżdżalni: Ta kolorowa klacz jest dość łatwym w prowadzeniu koniem o spokojnym i opanowanym charakterze. Jednak przy tym chętnie idzie do przodu, a gdy się trochę rozhasa czasem trudno ją uspokoić. Raczej nie uczymy jej nowych rzeczy: w jej treningu skupiamy się głównie na barrel racingu, który pozwala na utrzymanie klaczy w dobrej kondycji i jednocześnie nie wprowadza nowych elementów, co w przypadku Sunset po prostu bywa problematyczne. Czasami wydaje nam się, że klacz cierpi na małą amnezje: nową rzecz trzeba powtarzać wielokrotnie, by w końcu zapamiętała o co chodzi.
w terenie: Podobnie jak na ujeżdżalni, jest grzeczniutka, dopóki nie poczuje wiatru w grzywie. O ile do pierwszego galopu idzie chętnie i żwawo, ale równo i spokojnie, o tyle po nim próbuje się rwać i czasem nawet ponosi. Niemniej, to da się opanować, Sunset nie wpada w dziki szał. Należy jednak dodać, że nie lubi samotnych terenów. Czuje się niepewnie z dala od innych koni na obcej ziemi, potrafi się nieco płoszyć, czy podskakiwać nerwowo, gdy coś usłyszy. Gdy wokół są inne konie, jest zupełnie rozluźniona.

na zawodach: Jest koniem, który na zawodach czuje się jak ryba w wodzie. Chyba nic nie jest w stanie jej zdenerwować, czy zestresować, jest bezustannie rozluźniona. Wprawdzie zdarza jej się znielubić jakiegoś konia od pierwszego wyjrzenia - i wtedy od takowego lepiej trzymać się z daleka - jednak poza tym, że wtedy próbuje swojego wroga numer jeden zabić, gdy tylko go widzi, zachowuje się w dalszym ciągu nienagannie. Nie ma też nic przeciwko gromadce dzieci wokół siebie, która często nas zaczepia podczas wyjazdów przez wzgląd na srokatość i dość krnąbrną budowę ciała: dzieciaki po prostu nie potrafią pojąć, że tak mały zwierzak może być tak szybki i zwrotny.

podczas transportu: Wiadomo: koń małych przestrzeni nie lubi i Sunset wyjątkiem od reguły nie jest. Do przyczepki wchodzi z lekkim oporem, ale nie panikuje, nie trzeba jej szarpać, czy przymuszać. Po prostu widać, że idzie do środka, bo musi i bo tak ją nauczono. W trakcie drogi jest spokojna, niezależnie od tego, ile ona trwa. Warto jednak dodać, że Sunset nie przepada za ochraniaczami i w tych grubych, transportowych, przez kilka pierwszych chwil zawsze chodzi jak kaczka: zachowuje się jak źrebak, który pierwszy raz ma je na nogach, a przecież regularnie startuje w zawodach.
podczas barrel racingu: Podczas samego przejazdu zachowuje się bardzo podobnie, jak na samym treningu: słucha się jeźdźca i wykonuje jego polecenia. Przy tym z jednej strony biegnie stosunkowo szybko, ale jednocześnie nie daje się ponieść dzikiej adrenalinie i zazwyczaj wykonuje przejazd dość dokładnie. Nieczęsto zdarza się, by potrąciła beczkę, albo miała jakąkolwiek inną wpadkę, doskonale potrafiąc wyważyć równowagę na zakrętach.

względem ludzi: Sunset jest łagodnym koniem, jednak trzeba przyznać, że czasem ma swoje humorki. O ile na co dzień zachowuje się jak na dobrze wytrenowanego konia przystało, o tyle gdy ma zły nastrój potrafi odmawiać współpracy, wyrywać się, gryźć i kopać. Miewamy problemy ze ściągiem jej z pastwiska, bo gdy ta nie ma na to ochoty, najzwyczajniej w świecie ucieka od człowieka. Mimo to, nigdy nie skrzywdziła dziecka, a jeśli tylko ktoś ma liche pojęcie na temat tego, jak pracuje się z końmi, będzie w stanie ją opanować bez większych problemów.

względem koni: Potrafi stwarzać małe problemy, zwłaszcza, gdy nowy koń przybywa na pastwisko. Sunset raczej nie przepada za zmianami w stadzie. Zdarza się, że bardzo długo takiego nie chce zaakceptować, wygania go ze stada, tępi na każdym kroku. Ze swoim stadem jednak dogaduje się całkiem nieźle i jest dość wysoko w hierarchii. Warto dodać, że gdy się grzeje ma niezłe humorki i jak nie wystawia swojego zadu do każdego konia w okolicy to atakuje go z zębami.

w boksie: Stoi - bo stoi. Boks nie robi na niej większego wrażenia, jest spokojnym koniem w miarę przyzwyczajonym do stania wewnątrz. Skubie sianko, przysypia, czasem wchodzi w interakcje z końmi w boksach obok. Nie tworzy większych problemów, choć jak każdemu koniu, długie stanie w boksie jej nie służy. W każdym razie należy uważać, gdy przechodzi się obok jej boksu. Sunset ma nawyk polowania na ludzkie kieszenie. Gdy ktoś przechodzi obok wystawia łeb i gdy człowiek idzie tyłem, próbuje go łapać i podgryzać, zwłaszcza, gdy wyczuje coś dobrego.

podczas karmienia: Nieco pobudzona, ale zachowująca spokój. Przynajmniej dopóki nie zauważy, że konie obok niej jedzą, a jej porcja się zbliża: w takiej sytuacji chodzi w kółko po boksie i co chwilę wystawia łeb jak najbardziej się da, byleby tylko dostać jedzenie jak najszybciej. Niemniej, uspokaja się znowu, gdy człowiek do niej podchodzi. Bez problemu można wejść do jej boksu i dopiero wtedy wsypać jej do żłobu porcje.

na padoku: Jeśli nie pilnuje stada to spokojnie się pasie. Sunset jest idealnym przykładem stajennego leniuszka. Największą radością jest dla niej skubanie trawki przez cały boży dzień. Niczego więcej do szczęścia nie potrzebuje i bardzo rzadko rusza się z miejsca bez powodu i chodem szybszym, niż stępem. Sprowadzanie jej z padoku swego czasu było problematyczne: jako źrebak nauczyła się uciekać od człowieka, nie chcąc pracować, ale obecnie nauczyliśmy ją przychodzić na zawołanie.

chody: Niskie i bardzo wydajne oraz obszerne, dzięki czemu Sunset to naprawdę szybki koń. W kłusie nie wybija jakoś szczególnie, ale stawia tak odległe kroki, że początkowo trudno złapać na niej rytm. W galopie jest podobnie, ale już w nim jednak czuć, że klacz nieco wybija i nie jest najwygodniejszym koniem na świecie. Z boku nie prezentuje się przy tym najbardziej elegancko, ale w końcu to koń sportowo-hodowlany, a nie wystawowy.

rodowód: Rodowód Sunset jest w pełni niewirtualny. Noisy Whiz był dość krępym koniem do bydła, wykastrowanym krótko po pokryciu Red Sunset, matki naszej jelonki. Ona zaś była typową klaczą hodowlaną, nigdy nie zajeżdżoną. Pochodzi jednak z dobrej, amerykańskiej linii koni do pole bendingu. To pewnie dzięki tym genom Sunset sprawdza się w barrelu.

geneza imienia: Jej imię niełatwo przetłumaczyć na polski. Sunset oznacza zachód słońca, whiz - gwizd. Połączone razem słowa nie mają konkretnego znaczenia. Pierwsza część jej imienia nawiązuje do miana matki, druga - do miana ojca. Mimo wszystko, nieźle do niej to imię pasuje. Jej kolorki odrobinę przypominają niebo w trakcie zachodu, a że klacz jest dość szybka, to i gwizd ma tu prawo bytu.

Poród | ---| WHK Arisha | 01.01.2015
Spacer w ręku | Katarzyna Wiśniewska | WHK Arisha | 02.01.2015
Teren | Tomasz Brzozowski | Tatry | 26.06.2015
Trening w barrel racingu | Katarzyna Wiśniewska | WHK Arisha | 03.06.2017
Przejazd na Pony Games | Katarzyna Wiśniewska | WHK Anarkia | 17.08.2017

Numer hodowlany/chip: H0042000

Werkowany: tak
Kuty: tak
Odmiany: latarnia, 4x skarpetki
Wysokość w kłębie: 150cm
Tarnikowane zęby: tak
Zajeżdżony: tak
Zajeżdżony w wieku: 3 lat